Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sed ad bona praeterita redeamus. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Cyrenaici quidem non recusant;

Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quaerimus enim finem bonorum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Memini vero, inquam; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quo modo? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Scisse enim te quis coarguere possit? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Poterat autem inpune;

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Cur, nisi quod turpis oratio est? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Peccata paria. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Duo Reges: constructio interrete. Erat enim Polemonis. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nihil illinc huc pervenit.