Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Falli igitur possumus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Duo Reges: constructio interrete. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Idemne, quod iucunde? Cur haec eadem Democritus?

Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Et nemo nimium beatus est; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Erat enim Polemonis. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?